Wystawę tworzy seria klasycznych fotografii studyjnych przedstawia ujęcia par – wyraźnie bliskich sobie, niemal symbiotycznie złączonych ze sobą ludzi i dzikich zwierząt. Te portrety przyszłości stworzono przy współudziale sztucznej inteligencji. I może dzięki sztucznej inteligencji, ta dziś wciąż jeszcze utopijna wizja wkrótce stanie się realnym scenariuszem. Czy nowa inteligencja przedefiniuje obowiązujące paradygmaty opisujące relacje człowiek – zwierzę?
Patrząc na rozwój cywilizacji, w tym humanizmu, wyraźna jest ewolucja roli przypisywanej człowiekowi w świecie. Dawno zdetronizowany z pozycji „króla wszystkich stworzeń” człowiek coraz trudniej odnajduje się w świecie zwierząt. Jeszcze kilka dekad temu dyskusje o prawach i podmiotowości zwierząt, wegetarianizmie czy weganizmie były rzadkością – dziś ogólne przedefiniowanie naszego stosunku do innych czujących istot jest faktem. A rozwój technologii – spożywczych, tekstylnych, transportowych etc. – pozwala nam ani nie polować na zwierzęta, ani ich nie jeść, ani nie nosić odzwierzęcych ubrań, ani nie obawiać się z ich strony ataku. Czy technologiczny skok umożliwiający nam empatię to wystarczający warunek do nowych relacji człowiek – zwierzę? Czy niebawem będziemy zwierzęta postrzegać jak równe nam istoty? I czy zwierzęta się odwzajemnią?
To jak chcemy i jak będziemy w stanie kształtować relacje z naturą, to dziś jedno z kluczowych zagadnień w kontekście przyszłości Ziemi i ludzkości. Spójrzmy więc na siebie z bliska. Co jest możliwe w naszych relacjach?
